مه میرا

وقتی از آرامش حرف میزنیم، از چه حرف میزنیم؟ از شلوغی بی عمق آدمها ذر اطرافمان یا بی‌موجی برکه‌ی درونمانمی گوییم آرامش، اما با تلنگری به لرزه‌ می‌افتیم، دلم سفری‌می‌خواهد به جایی غریبه و دور، جدای از همه چیز، جایی که بروی و از صفر شروع کنی، زندگی را، نفس کشیدن را، جایی ک بتوانی صبح ها با خورشید طلوع کنی و شب‌ها از بودنت حس ارزشمندی داشته باشی، تو گمان کن این اتوپیای من می‌شود همان مزرعه در روستایی پشت کوه که در آن ادم‌ها در پی منجی نیستند، تنها میخواهند امروزشان از فردایشان بهتر باشد، تو میروی و هر روز با سبز شدن دانه‌های باغچه‌ات خوشحال می‌شوی، تو میروی و هر روز با خوردن سبزی‌ مزرعه ات جوان‌تر مه میرا...ادامه مطلب

هر وقت روي هرچيز و هركس بيشتر حساب كرديم، بيشتر از زير كشيد. نكنيم تا نكشند!!!

مه میرا...

از ابتدايش انگار با بد بياري شروع شد، از آن نبودن هاي طولاني بگير تا اين ادمِ بي حواسي كه گلدان بنفشه ام را برد تا همين خانه به دوشي هاي سال به سال و دلهره هاي هر روزه از امتيازي ك نكند كافي نشود، همه را بزن به يك حساب و اخرش خستگي روزها و روح دردهاي ماهانه را هم برَش بيافزا تا بييني يك ادم چقدر حجيم است براي نگفتن، براي ننوشتن، براي درك كردن!

مه میرا...

باورها بسيار قوي تر از حقيقت هستند. اينكه در حقيقت ٢+٢  ميشود٤، اما تو باور داري كه ميشود ٣. 

تو هيچگاه اون ي دونه ي بيشتر رو بدست نخواهي آورد، چون بارر آدما اون ي دونه رو بهت نميده. شايد اين داستان انرژي و اين چيز هاس، اما هرچي هم ك هست باورها هرقدرهم غلط دارن حقيقت رو ميبلعن، "كاش باورمون حقيقي باشه" :(

مه میرا...

بیش از هر وقت دیگری نیازمند تشویق و تاییدم

آنقدر از همه چیز بریده‌ام که روزهایم به حرفی ‌میگذرد، دارم چه چیزی را ازدست میدم؟ دارم چه چیزی را به دست می‌آورم؟

همیشه هراس از آن داشتم که چیزی باشم که روزی از آن متنفر بوده ام، همین سبب شده است تا روزها بیشتر و بیشتر در خود فرو روم و نهایتا چیزی باقی نماند، روزها سختی است، هرچه راحت تر میگیرم، سخت تر‌میگذرد، "من به نتیجه معکوس گرفتن مشهورم"

مه میرا...

اينجا بهار جاري ترين وصف حال من است، در افتابش باران مي بارد ب اميد رنگين كمان. روزي سرد است و روزي گرم. بهارزده شده ام. نوشته بودم روزهاي خوبي نيست اما تو خوب باش.اينبار مينويسم همه روزها خوبند تو خوبي، من "بايد"خوب باشم، بي حواس ب هيچ پديده ديگري. نبضم در شقيقه هايم تندتر ميزند و من كندتر از هميشه به جلو ميروم. 

مه میرا...

وقتی امروز به روزهای شیرین گذشته مینگرم و تنها از آن خاطرات،کمرنگی و نفس عمیقی نصیبم می‌شود به استقرا می توانم یاد بگیرم که بودن در این لحظه و شاد نمودنش بزرگترین رسالت من است. انقلاب زمان مرا بر آن داشته تا با ابزاز خودش به جنگش بروم  یعنی "خوش‌حالی"

مه میرا...

به سادگی می‌توان تغییرات را دیدی تنها کافیتست کمی صبور باشی و به زمان اجازه دهی ... بعد از مدت ها ک نوشته‌هایم را می‌خوانم و بعد از مدت‌هاست ک می‌نویسم....خیلی چیزها در من تغییر کرده اند، چیزهایی که روزی از اتیکت‌هایم بود، اما امروز ذیگر کمرنگ شده اند، نمیدانم این اقتضای زمان است یا چیز دیگری که امروز هست، اما اینکه هر لحظه درست‌ترین خودت باشی جای هیچ غم و حسرتی را باقی نمی‌گذارد این استراتژی این روز‌هاست! باشد ک خرسند شویم

مه میرا...

ترس آدم ها با سنشان بزرگ می‌شود،ترس از نداشتن ها، ترس از دست‌رفتن‌ها، ترس از خطرکردن‌ها، ترس از بیان کردن ها ... 

مه میرا...

کاش هیچ وقت به انجایی نرسیم که بفهمیم ارزشش را نداشت!

مه میرا...